Pieśń bezgłośna

A wiesz
że można pokochać galerę
choć łańcuch do niej
 przytwierdza kowany
wiosło co wrasta
w obolałe dłonie
norę gdzie nocą
 czeka barłóg stary

Lazur o świcie
szmaragd gdzieś pod kilem
ochrypłe wrzaski tego
co pogania

I pośród tego
mieć w sercu muzykę
i usta nieme pieśnią
do śpiewania

A w muszli serca
maleńki klejnocik
którego złupić
nie zdoła bandyta

Perła nadziei
diamencik miłości
winorośl bujna
przed burzą ukryta

Agnieszka Prz6ybylska, 25 lutego 2012 r.



























Portret Kozety z pierwszego wydania Nędzników
(rys. Emile Bayard), z wolnych zasobów Wikipedii
ze strony:
http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:Ebcosette.jpg&filetimestamp=20070407225611

 

Mariusz i Kozeta w Ogrodzie Luksemburskim - ilustracja z pierwszego wydania "Nędzników",
z wolnych zasobów Wikipedii, ze strony:
 http://pl.wikipedia.org/wiki/Kozeta