Skrzydła

Skrzydeł pragniemy

mocarnych jak orły

by ziemskie ciało

od ziemi oderwać

skrzydeł tak białych

jak dziecka sandałki

które po plaży drepczą

nieporadnie

Skrzydeł gołębia

co taki poczciwy

i co gałązką

potopy zakończy

skrzydeł przejrzystych

pod płaszczem ukrytych

by nie przysłonić

Jasności jak słońce

A tu ramiona

po ludzku znużone

a dłonie smutne
bo takie samotne
a oczy krążą po twarzach
bezbarwnych
by odkryć w głębi
okruchy przestworzy

Nie płacz
że inne niż marzysz
posłanie
że glina krucha
z której ulepieni
ludzie tak mali
i tacy samotni
a przecież wielcy
bo tacy stworzeni

Patrz
oto orzeł nadciąga
z wysoka
krąży nad głową
jak Boży wysłannik
jaskółka zwinnie
opisuje wszechświat
na nieba skrawku
co kwitnie
tuż obok

Agnieszka Przybylska, 9 lipca 2013 AD

Agnieszka Przybylska, "Tajemnicza", 2012