Szron u progu dnia

Znasz szron
co rano
wita
chłodnym
blaskiem

znasz ból
co koi najlepiej
nadzieja

znasz wiatr
co niesie
nieszeptane
słowa

i słowa
co na wietrze
wdychają
przestrzenie

Znasz ptaka
co zakwita
na gałęzi
bzowej

znasz trele
co cesarza
od śmierci
ocalą

znasz książkę
co jak Księga
wiedzie
do oazy

i palmę
co skwapliwie
cieniem
swym obdziela

A zatem
nie mów
że życie
zbyt trudne

i że nie zdołasz
przejść swej
własnej drogi

zobacz
tu pierścień
i sandały oba
i uczta wielka
i krzew obok
Drogi


4 grudnia 2012 r.
Agnieszka Przybylska z d. Gróbarczyk